ایجاد مرزهای تربیتی برای کودکان
در طول دورانی که والدین مشغول پرورش و تربیت فرزندان خود هستند بیش از همه به شکل گیری شخصیت فرزند خود اهمیت می دهند. در حقیقت پرورش کودکان را به معنای کمک در جهت شکوفایی ابعاد مختلف شخصیت فرزندانشان می دانند؛ تا آنها بتوانند در آینده در مسیری درست هدایت شوند.
اما آنچه در شکل گیری آینده شخصیتی یک کودک نقش مهمی را ایفا می کند؛ این است که، ما بتوانیم کودکانمان را افرادی، مسئولیت پذیر، خویشتن دار و آزاد در انتخاب تربیت کنیم. برای اینکه بتوانیم کودکانمان را انسانهایی مسئولیت‌پذیر بار بیاوریم، لازم است که آنها را با مرزهای تربیتی آشنا کنیم و ایشان را دعوت کنیم تا با پیامدهای طبیعی رفتارشان آشنا شوند و مسئولیت آن را بپذیرند.
مرزهای تربیتی بیان می کنند که محدوده یک فرد کجا پایان می یابد و محدوده شخص دیگر از کجا آغاز می شود.
اگر کودکان در فضای ارتباطی ای، رشد کنند که در مورد مرزهای خودشان مسئولیتی نداشته باشند و مرزهای دیگران را به رسمیت نشناسند، سردرگم می شوند و در نتیجه در زمینه کنترل خودشان که همان خویشتن‌داری و خود کنترلی است پیشرفتی نمی کنند.
آنان باید بدانند که لازم است مسئولیت چه چیزی را بپذیرند و اینکه پیامد عدم این مسئولیت پذیری در کجای زندگی متوجه آنها خواهد شد.
از آنجا که کودکان به طور ذاتی از محدودیت های درونی بی‌بهره هستند و بدون این محدودیت‌ها به دنیا می‌آیند و نمی خواهند خودشان را کنترل کنند تا با خواسته‌های پدر و مادر سازگار شوند، و می‌خواهند تا پدر و مادرشان را کنترل کنند و آنها را وادار به تغییر در جهت خواسته های خودشان کنند؛ از این رو وظیفه والدین در جهت پرورش فرزندان بسیار مشکل است .
فواید آموزش حد و مرزها به کودکان این است که آنها درک روشنی از هویت خود پیدا می کنند و متوجه مسئولیتی که به عهده دارند می شوند و توانایی انتخاب پیدا کرده و به این تشخیص می‌رسند که اگر انتخاب خوبی داشته باشند همه کارها خوب پیش می‌رود و اگر انتخاب نادرستی داشته باشند دچار رنج خواهند شد و این همان رنج پاک است .
ماهیت اصلی مرزهای تربیتی بر مبنای خودکنترلی، مسئولیت‌پذیری، آزادی و عشق استوار است.
این موارد شالوده زندگی معنوی به شمار می‌آید و چه روشی بهتر از پرورش فرزند بر مبنای مسئولیت پذیری.
برای رسیدن به این مهم ،لازم است که والدین مراقبت لازم را از کودکان در جهت محافظت آنها داشته باشند و مدیریت رفتار فرزندان را در جهت آموزش، پیگیری نتایج، تاثیر اشتباهات و رعایت نظم در ایجاد مهارت‌ها به اجرا در آورند .
والدین در گام اول مهمترین منبع الهام بخش کودکان هستند اما آنها به تدریج به کودک استقلال می دهند تا بتواند آنچه را که به آن نیاز دارد به تنهایی به دست آورد. اگر والدین بدون هیچ محدودیتی بخشنده باشند؛ کودکان خود را خودخواه، خود محور و وابسته بار می‌آورند و اگر والدین در ابراز محبت سخت‌گیر باشند، کودکان تسلیم می شوند و امیدِ دستیابی به دریافت پاداش در آنها پرورش پیدا نخواهد کرد.
دکتر هندی کلاود و دکترجان تاون سند در کتاب کودک و حد و مرزهایش کلیدهای تربیتی مناسبی را در جهت ایجاد مرزهای تربیتی درشخصیت کودکان و ایجاد مسئولیت پذیری در فرزندان ارائه داده است.
مدیر وب سایت موسسه سلامت روان رویش مهر
نویسنده مقالات و پاسخگویی به نظرات کاربران محترم